เวลาช่างผ่านช้า เกินทน
เช้าค่ำนั่งเหม่อจน ดั่งบ้า
คิดถึงบ่าท่วมท้น ดวงจิตน์
เห็นแต่เพียงดวงหน้า หนึ่งน้องลอยมา
การงานไขลานหนัก
เกินจะพักเกินจะลา
คิดถึงแต่ขวัญตา
ใช่เฉยชาไม่อาทร
ฤดีพี่คร่ำครวญ
มิเรรวนใคร่ขอวอน
อย่าร้างอย่าตัดรอน
รอพี่ก่อนเถิดจอมใจ
กาแฟดำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น