หมางเมิน

สายตาสบต่างต้อง         แลเมิน
ดูห่างแลหมางเมิน          ยิ่งแล้ว
ไร้คำกล่าวหยอกเอิน      ดั่งก่อน นาเจ้า
ใจพี่ดุจดั่งแก้ว              แตกร้าวรานลง

เป็นธุลีที่ไร้                  วิญญา
จมจ่อมกับโศกา            ค่ำเช้า
หวังเพียงว่าเพลา           นานเนา
คงช่วยคลายความเศร้า    ผ่อนล้าแรงลง

กาแฟดำ