อารมณ์ยังคั่งค้าง คาใจ
เมื่อทุกข์ยังสุมใส่ ไม่เว้น
คิดถึงอยู่เพียงใด ยังใช่
ดูห่างแต่ใจเต้น เรียกร้องทุกยาม
คิดเอยให้คิดถึง
ห้อตะบึงเกินจะห้าม
รุกเร้าเข้าคุกคาม
ไม่เกรงขามหยามฤทัย
เหงาเอยช่างเหงานัก
มาเข้าพักปักในใจ
แรมรอนย้อนใกล้-ไกล
เพิ่มทุกข์ใส่ไม่เว้นวัน
กาแฟดำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น