๐ เพลงแห่งรักเร่งเร้า ฤทัย
ยามห่างยามร้างไกล แน่งน้อย
คำนึงล่องลอยไป เกินกู่
มองเหม่อสุรีย์คล้อย ลับฟ้ายิ่งตรม
๐ เสนาะเสียงบรรเลง
แห่งบทเพลงรักรื่นรมย์
กามเทพที่อุ้มสม
อย่าให้ขมระทมทรวง
๐ สองใจหากใช่คู่
โปรดอุ้มชูอย่าเลยล่วง
ให้รักอันแหนหวง
ผูกพันดวงหฤทัย
กาแฟดำ
๐ หยาดพิรุณจากฟ้า สู่ดิน
เพียงครู่ซึมหายสิ้น เหือดแห้ง
แดนใจยุพาพิน ดังเช่น กันนา
เติมรักใส่ยังแล้ง ไม่รู้เพียงพอ
๐ หยาดหยดรดผืนทราย
ฤทัยหมายจะไม่ท้อ
แม้นานมานเฝ้ารอ
หวังเคียงคู่สู่นิรันดร์
๐ หยาดหยดรดด้วยรัก
เฝ้าฟูมฟักรักของฉัน
เติมเต็มกันและกัน
ขอเพียงเธออย่าเฉยชา
กาแฟดำ
๐ คือ..สายลมพรมพร่างอยู่ข้างกาย
คือ..ความหมายที่ใจใฝ่ถวิล
คือ..ดนตรีที่ใจใคร่ยลยิน
คือ..อาจิณคิดถึงซึ้งไม่เลือน
๐ เธอ..ผู้สร้างทางฝันอันบรรเจิด
เธอ..ผู้เปิดฤทัยใครไม่เหมือน
เธอ..ผู้นำพารักมาทักเยือน
เธอ..เสมือนลมหายใจในชีวิน
กาแฟดำ
๐ คือ..สายรุ้งวับวาวสกาวจิต
คือ..มิ่งมิตรผู้เอื้อเผื่อแผ่หนา
คือ..อาทรห่วงใยในศรัทธา
คือ..ผู้พาใจเหงาพ้นเงาดำ
๐ เธอ..ผู้นำอมฤตสู่จิตนี้
เธอ..ผู้มีไมตรีที่ชื่นฉ่ำ
เธอ..ผู้เลอร้อยรสบทจำนรรจ์
เธอ..ผู้สรรค์สร้างใจให้เบิกบาน
กาแฟดำ
๐ วานวันอันแสนหวาน
ที่ผันผ่านนานแค่ไหน
ยังย้ำจำฝังใจ
ทุกทุกฉากก่อนจากกัน
๐ หยอกเย้ากระเซ้าเล่น
เช้าถึงเย็นแสนสุขสันต์
สัปดาห์ตั้งห้าวัน
สนิทแน่นไม่แคลนคลอน
๐ ยามจากยากทำใจ
โอ้ฤทัยแสนรานรอน
คิดถึงเกินถ่ายถอน
ฝากข้ามฟ้า..ส่งหากัน
กาแฟดำ
๐ ทั่วผืนใจว่างเวิ้ง เงียบงัน
เธอจุดประกายฝัน ก่อไว้
ขอบคุณที่แบ่งปัน ไออุ่น
ให้ชีพยังอยู่ได้ บ่แร้งแห้งตาย
๐ อวลไอมิตรภาพ
แผ่ซึมซาบทราบความหมาย
แร้นแค้นดั่งแดนทราย
กลับชุ่มชื้นระรื่นใจ
๐ ความฝันพลันแตกหน่อ
ยืนต้นรอวันเติบใหญ่
ต้นนี้เธอปลูกไว้
เป็นเจ้าของครองทั้งจินต์
กาแฟดำ
๐ ในหุบเหวที่ไร้ ความหวัง
เป็นดั่งที่กักขัง หน่วงไว้
ฤดีป่นภินท์พัง ย่อยยับ
สุขที่ควรมีได้ ช่างร้างห่างไกล
๐ ฤดีที่โศกศัลย์
อาบจาบัลย์นานเพียงไหน
ทดท้อเกินทำใจ
นานเท่านานปานชั่วกัลป์
๐ ชะตาฤๅอาภัพ
ต้องตกอับเกินจำนรรจ์
ฤทัยไร้ความฝัน
รอเพลาฟ้าปรานี
กาแฟดำ
๐ จากที่เคยเขม่นและเหม็นหน้า
กาลเวลาพาให้ใจประสาน
ผูกสัมพันธ์กันไว้ให้เนานาน
รักเพาะหว่านเกิดก่อรอเติบโต
๐ ต่างตัวตนค้นหามาปรับแต่ง
หนักเบาแบ่งผ่อนปรนสุขล้นโข
ละคารมข่มเหงละเลงโว
ละโมโหหันหน้าเข้าหากัน
๐ ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ไปข้างหน้า
แสวงหาคว้าไขว่ไล่ความฝัน
สร้างสถานวิมานหวานนิรันดร์
ให้เธอฉันได้อยู่เคียงคู่ครอง
กาแฟดำ
๐ ท่วงทำนองของใจได้แปรเปลี่ยน
มันวนเวียนวุ่นวายไม่หายเพ้อ
จังหวะเดิมเติมซ้ำคำว่าเธอ
เฝ้าละเมอเหม่อหาทุกนาที
๐ ท่วงทำนองคล้องจองต้องสุขแน่
เราสองแค่ร่วมฝันนั้นเต็มที่
รักบรรเลงเพลงซึ้งตรึงฤดี
ผูกวจีที่สัญญาว่า..นิรันคร์
กาแฟดำ
๐ หากเวลาหยุดได้ คงดี
วันที่ใจเปรมปรีดิ์ หยุดไว้
ยามน้องอยู่เคียงพี่ แนบชิด กันนา
รักกรุ่นรับรู้ได้ บ่งชี้ด้วยใจ
๐ วานวันอันแสนหวาน
อุ่นดวงมานมิผ่านไป
ซ่านซึ้งอยู่ภายใน
ทุกทิวาและราตรี
๐ ในกล่องความทรงจำ
อวลหวานฉ่ำเพราะว่ามี
ความรู้สึกที่ดี
ฉันและเธอเสมอมา
กาแฟดำ
๐ จากวันที่ห่างร้าง แรมไกล
เหงาหม่นครอบครองใจ หมดสิ้น
เวลาที่ผ่านไป ครวญคร่ำ
เฝ้าคิดถึงแทบดิ้น มอดม้วยโดยพลัน
๐ คืนวันผันล่วงเลย
ค่อยเปิดเผยเอ่ยจำนรรจ์
ข้ามฟ้ามาหากัน
ต่อความฝันอันยาวไกล
๐ ฤดีพี่พลีวาง
แผ่ออกกางโชว์เนื้อใน
ทุกทุกอณูใจ
เห็นบ้างไหมว่าใครครอง
กาแฟดำ
นิ้วมือยังคงวางค้างอยู่บนปุ่มคีย์บอร์ด แต่
สายตากลับมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่าง
ไร้จุดหมาย ตั้งใจจะเขียนกลอนสัก 2 - 3 บท
แต่สมองมันไม่เป็นใจเอาเสียเลย
มันกลวงโบ๋..ว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก
ความคิดคำนึงล่องลอยไป หวนกลับไปหา
ความรู้สึกที่ยังฝังอยู่ในความทรงจำ
" รักครั้งแรก "
๐ แอบหมายปองมองเธอแอบเพ้อพร่ำ
แอบจดจำย้ำฝันรำพันหา
ซ่อนรู้สึกลึกลับกับวิญญา
รักแทบบ้าไม่กล้าเอ่ยเผยความนัย
๐ แต่พิรุธสุดปกปิดให้มิดเม้น
เธอคงเห็นและรู้อยู่ใช่ไหม
สะพานรักจึงทอดวางลงกลางใจ
พร้อมชื่อใหม่ " นายบื่อ " ฮือ..อ...สุดอาย
กาแฟดำ
๐ พรางตาด้วยเล่ห์ซ้อน กลลวง
ให้ตกลงสู่ห้วง บ่วงช้ำ
ไมตรีที่กรอบกลวง พลันจบ
ฝันที่งดงามล้ำ ล่มแล้วภินท์พัง
๐ รอยยิ้มที่พริ้มเพรา
หลอกคนเขลาให้หลงหวัง
ดวงจินต์สิ้นระวัง
ทุ่มไม่ยั้งทั้งชีวี
๐ แล้วพลันสวรรค์ล่ม
ดำดิ่งจมทุกข์ทวี
มายา..มารศรี
พิฆาตพี่ตายทั้งเป็น
กาแฟดำ
