๐ ราตรีที่เงียบงัน
ฤทัยพรั่นแลหวั่นไหว
เป็นเพราะขอบฟ้าไกล
ฤๅว่าใจเราท้อเกิน
๐ ความฝันอันเลิศหรู
มิได้ปูกุหลาบเดิน
ขวากหนามที่เผชิญ
แทบยับเยินทดท้อใจ
๐ หนึ่งใจหนึ่งความหวัง
จะภินท์พังฤๅไฉน
จะคร้ามเกรงขามใย
เพียงก้าวไป..ใจทนง
กาแฟดำ / สู้ต่อไปไอ้มดแดง..
๐ เพลงแห่งรักเร่งเร้า ฤทัย
ยามห่างยามร้างไกล แน่งน้อย
คำนึงล่องลอยไป เกินกู่
มองเหม่อสุรีย์คล้อย ลับฟ้ายิ่งตรม
๐ เสนาะเสียงบรรเลง
แห่งบทเพลงรักรื่นรมย์
กามเทพที่อุ้มสม
อย่าให้ขมระทมทรวง
๐ สองใจหากใช่คู่
โปรดอุ้มชูอย่าเลยล่วง
ให้รักอันแหนหวง
ผูกพันดวงหฤทัย
กาแฟดำ
๐ หยาดพิรุณจากฟ้า สู่ดิน
เพียงครู่ซึมหายสิ้น เหือดแห้ง
แดนใจยุพาพิน ดังเช่น กันนา
เติมรักใส่ยังแล้ง ไม่รู้เพียงพอ
๐ หยาดหยดรดผืนทราย
ฤทัยหมายจะไม่ท้อ
แม้นานมานเฝ้ารอ
หวังเคียงคู่สู่นิรันดร์
๐ หยาดหยดรดด้วยรัก
เฝ้าฟูมฟักรักของฉัน
เติมเต็มกันและกัน
ขอเพียงเธออย่าเฉยชา
กาแฟดำ
๐ คือ..สายลมพรมพร่างอยู่ข้างกาย
คือ..ความหมายที่ใจใฝ่ถวิล
คือ..ดนตรีที่ใจใคร่ยลยิน
คือ..อาจิณคิดถึงซึ้งไม่เลือน
๐ เธอ..ผู้สร้างทางฝันอันบรรเจิด
เธอ..ผู้เปิดฤทัยใครไม่เหมือน
เธอ..ผู้นำพารักมาทักเยือน
เธอ..เสมือนลมหายใจในชีวิน
กาแฟดำ
๐ คือ..สายรุ้งวับวาวสกาวจิต
คือ..มิ่งมิตรผู้เอื้อเผื่อแผ่หนา
คือ..อาทรห่วงใยในศรัทธา
คือ..ผู้พาใจเหงาพ้นเงาดำ
๐ เธอ..ผู้นำอมฤตสู่จิตนี้
เธอ..ผู้มีไมตรีที่ชื่นฉ่ำ
เธอ..ผู้เลอร้อยรสบทจำนรรจ์
เธอ..ผู้สรรค์สร้างใจให้เบิกบาน
กาแฟดำ
๐ วานวันอันแสนหวาน
ที่ผันผ่านนานแค่ไหน
ยังย้ำจำฝังใจ
ทุกทุกฉากก่อนจากกัน
๐ หยอกเย้ากระเซ้าเล่น
เช้าถึงเย็นแสนสุขสันต์
สัปดาห์ตั้งห้าวัน
สนิทแน่นไม่แคลนคลอน
๐ ยามจากยากทำใจ
โอ้ฤทัยแสนรานรอน
คิดถึงเกินถ่ายถอน
ฝากข้ามฟ้า..ส่งหากัน
กาแฟดำ
๐ ทั่วผืนใจว่างเวิ้ง เงียบงัน
เธอจุดประกายฝัน ก่อไว้
ขอบคุณที่แบ่งปัน ไออุ่น
ให้ชีพยังอยู่ได้ บ่แร้งแห้งตาย
๐ อวลไอมิตรภาพ
แผ่ซึมซาบทราบความหมาย
แร้นแค้นดั่งแดนทราย
กลับชุ่มชื้นระรื่นใจ
๐ ความฝันพลันแตกหน่อ
ยืนต้นรอวันเติบใหญ่
ต้นนี้เธอปลูกไว้
เป็นเจ้าของครองทั้งจินต์
กาแฟดำ
๐ ในหุบเหวที่ไร้ ความหวัง
เป็นดั่งที่กักขัง หน่วงไว้
ฤดีป่นภินท์พัง ย่อยยับ
สุขที่ควรมีได้ ช่างร้างห่างไกล
๐ ฤดีที่โศกศัลย์
อาบจาบัลย์นานเพียงไหน
ทดท้อเกินทำใจ
นานเท่านานปานชั่วกัลป์
๐ ชะตาฤๅอาภัพ
ต้องตกอับเกินจำนรรจ์
ฤทัยไร้ความฝัน
รอเพลาฟ้าปรานี
กาแฟดำ
๐ จากที่เคยเขม่นและเหม็นหน้า
กาลเวลาพาให้ใจประสาน
ผูกสัมพันธ์กันไว้ให้เนานาน
รักเพาะหว่านเกิดก่อรอเติบโต
๐ ต่างตัวตนค้นหามาปรับแต่ง
หนักเบาแบ่งผ่อนปรนสุขล้นโข
ละคารมข่มเหงละเลงโว
ละโมโหหันหน้าเข้าหากัน
๐ ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ไปข้างหน้า
แสวงหาคว้าไขว่ไล่ความฝัน
สร้างสถานวิมานหวานนิรันดร์
ให้เธอฉันได้อยู่เคียงคู่ครอง
กาแฟดำ
๐ ท่วงทำนองของใจได้แปรเปลี่ยน
มันวนเวียนวุ่นวายไม่หายเพ้อ
จังหวะเดิมเติมซ้ำคำว่าเธอ
เฝ้าละเมอเหม่อหาทุกนาที
๐ ท่วงทำนองคล้องจองต้องสุขแน่
เราสองแค่ร่วมฝันนั้นเต็มที่
รักบรรเลงเพลงซึ้งตรึงฤดี
ผูกวจีที่สัญญาว่า..นิรันคร์
กาแฟดำ
๐ หากเวลาหยุดได้ คงดี
วันที่ใจเปรมปรีดิ์ หยุดไว้
ยามน้องอยู่เคียงพี่ แนบชิด กันนา
รักกรุ่นรับรู้ได้ บ่งชี้ด้วยใจ
๐ วานวันอันแสนหวาน
อุ่นดวงมานมิผ่านไป
ซ่านซึ้งอยู่ภายใน
ทุกทิวาและราตรี
๐ ในกล่องความทรงจำ
อวลหวานฉ่ำเพราะว่ามี
ความรู้สึกที่ดี
ฉันและเธอเสมอมา
กาแฟดำ
๐ จากวันที่ห่างร้าง แรมไกล
เหงาหม่นครอบครองใจ หมดสิ้น
เวลาที่ผ่านไป ครวญคร่ำ
เฝ้าคิดถึงแทบดิ้น มอดม้วยโดยพลัน
๐ คืนวันผันล่วงเลย
ค่อยเปิดเผยเอ่ยจำนรรจ์
ข้ามฟ้ามาหากัน
ต่อความฝันอันยาวไกล
๐ ฤดีพี่พลีวาง
แผ่ออกกางโชว์เนื้อใน
ทุกทุกอณูใจ
เห็นบ้างไหมว่าใครครอง
กาแฟดำ
นิ้วมือยังคงวางค้างอยู่บนปุ่มคีย์บอร์ด แต่
สายตากลับมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่าง
ไร้จุดหมาย ตั้งใจจะเขียนกลอนสัก 2 - 3 บท
แต่สมองมันไม่เป็นใจเอาเสียเลย
มันกลวงโบ๋..ว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออก
ความคิดคำนึงล่องลอยไป หวนกลับไปหา
ความรู้สึกที่ยังฝังอยู่ในความทรงจำ
" รักครั้งแรก "
๐ แอบหมายปองมองเธอแอบเพ้อพร่ำ
แอบจดจำย้ำฝันรำพันหา
ซ่อนรู้สึกลึกลับกับวิญญา
รักแทบบ้าไม่กล้าเอ่ยเผยความนัย
๐ แต่พิรุธสุดปกปิดให้มิดเม้น
เธอคงเห็นและรู้อยู่ใช่ไหม
สะพานรักจึงทอดวางลงกลางใจ
พร้อมชื่อใหม่ " นายบื่อ " ฮือ..อ...สุดอาย
กาแฟดำ
๐ พรางตาด้วยเล่ห์ซ้อน กลลวง
ให้ตกลงสู่ห้วง บ่วงช้ำ
ไมตรีที่กรอบกลวง พลันจบ
ฝันที่งดงามล้ำ ล่มแล้วภินท์พัง
๐ รอยยิ้มที่พริ้มเพรา
หลอกคนเขลาให้หลงหวัง
ดวงจินต์สิ้นระวัง
ทุ่มไม่ยั้งทั้งชีวี
๐ แล้วพลันสวรรค์ล่ม
ดำดิ่งจมทุกข์ทวี
มายา..มารศรี
พิฆาตพี่ตายทั้งเป็น
กาแฟดำ
ผืนน้ำและขุนเขา
ดำดูเจ้าปะการัง
สวยเอยนะจังงัง
ประทับฝังดวงฤดี
อันซีนของไทยแลนด์
คือดินแดนอันโสภี
ลืมเศร้าเหงาที่มี
เป็นโชคดีที่มาเยือน
กาแฟดำ
๐ ปล่อยใจไปกับฟ้า กับน้ำ
ตระหง่านเขาและถ้ำ ตื่นเต้น
ทิวทัศน์ที่งามล้ำ เชยชื่น
เก็บเกี่ยวมิหลบเร้น ก่อนร้างคืนเรือน
๐ จารึกทุกสิ่งไว้ ในใจ
ยามห่างต้องร้างไกล ค่อยย้อน
แอบยิ้มอยู่ยามได้ หวนคิด
ถึงมิตรที่ร่วมฟ้อน ร่วมเต้นเริงใจ
กาแฟดำ
ใจยังเคียงอยู่ข้าง ดั่งเคย
หาใช่ทำเมินเฉย บ่รู้
ไมตรีที่ชื่นเชย ยังชื่น ใจนา
งานหนักใช่แกล้งอู้ ห่างร้างแรมไกล
ราตรีที่ฟ้างาม
ดาวอร่ามท่ามฟ้าใส
มองเหม่อเผลอฤทัย
ทั้งหัวใจคิดถึงเธอ
คิดถึงและคิดถึง
เพียงคำหนึ่งซึ้งเสมอ
อยากคุยอยากพบเจอ
ได้แต่เพ้อ..เพียงลำพัง
กาแฟดำ
อารมณ์ยังคั่งค้าง คาใจ
เมื่อทุกข์ยังสุมใส่ ไม่เว้น
คิดถึงอยู่เพียงใด ยังใช่
ดูห่างแต่ใจเต้น เรียกร้องทุกยาม
คิดเอยให้คิดถึง
ห้อตะบึงเกินจะห้าม
รุกเร้าเข้าคุกคาม
ไม่เกรงขามหยามฤทัย
เหงาเอยช่างเหงานัก
มาเข้าพักปักในใจ
แรมรอนย้อนใกล้-ไกล
เพิ่มทุกข์ใส่ไม่เว้นวัน
กาแฟดำ
ทุกอณูแห่งห้วง คำนึง
เหนียวแน่นยังตราตรึง บ่ร้าง
ฤทัยคู่คิดถึง บ่สร่าง
โปรดเถิดคืนกลับบ้าง ส่งให้แก่กัน
แนบเนาเป็นเงาใจ
ผูกฤทัยในสัมพันธ์
ครอบครองจองแม้ฝัน
เพียงเธอนั้นเคียงกันไป
ยิ่งกาลนานผ่านเลย
ใจเจ้าเอยยิ่งทุ่มให้
หมดแล้วทั้งหัวใจ
ฝากเอาไว้ที่ใจเธอ
กาแฟดำ
สัญญารักที่ให้ แก่กัน
หวังสู่ความนิรันดร์ แน่แท้
สองใจใฝ่สุขสันต์ รวมร่วม
เคียงคู่ไม่ยอมแพ้ ต่อสู้สุดใจ
เกี่ยวก้อยร้อยดวงมาน
เพื่อก้าวผ่านขวากหนามใด
บนทางที่ยาวไกล
ขอเคียงไหล่ไม่อาทร
ยามเหนื่อยฤทัยล้า
เพียงยลหน้าของบังอร
ทุกข์ เหงา ร้าวรานรอน
ก็ถูกถอนด้วยแรงใจ
กาแฟดำ
ถวิลเพียงแต่น้อง หนึ่งเดียว
หญิงอื่นบ่แลเหลียว เกี่ยวข้อง
สิงขรที่ป่าเขียว ชะอุ่ม
ดั่งพี่ที่รักน้อง บ่ย้ายโยกคลอน
ต้นรักปักรากลึก
ภักดิ์ผนึกเกินนึกถอน
มิคดทุกบทตอน
รักสะท้อนทุกอณู
ทิวาหรือราตรี
เพียงคนดีที่เคียงคู่
ซึมซับและรับรู้
จะคงอยู่นิจนิรันดร์
กาแฟดำ
คิดถึงยังอยู่ข้าง เคียงใจ
ยามว่างเวลาใด บ่เว้น
นั่งมองเหม่อเพ็ญไข แสงแจ่ม
คืนค่ำตามใจเต้น ร่ำร้องคร่ำครวญ
ดวงแดจะวายวาง
ยามต้องห่างให้โหยหวน
ฤทัยถูกตีตรวน
เกินเรรวนไปทางใด
ถอดวางอย่างยอมพลี
ดวงแดนี้พี่มอบให้
ทิ้ง ขว้าง ก็ตามใจ
รักมอบไป..ไม่ทวงคืน
กาแฟดำ
เพียงความเหงาที่ไร้ ตัวตน
โถมถั่งใส่เสียจน เหว่หว้า
ขาดเธอดั่งเวหน ดำมืด
ไร้ซึ่งแสงแจ่มจ้า ส่องหล้าโสภี
หงอยเหงาเศร้ายิ่งนัก
เมื่อความภักดิ์จากฤดี
ถูกปัดตัดไมตรี
สิ้นความดีที่เคยชม
สีสันแห่งความสุข
กลายเป็นทุกข์รุกขื่นขม
คืนวันอันตรอมตรม
มิรื่นรมย์เช่นดั่งเคย
รำพึงถึงวันเก่า
จากใจเศร้าเหงานักเอย
เวลาพาล่วงเลย
ได้เฉลย..ไม่เคยลืม
กาแฟดำ
เวลาช่างผ่านช้า เกินทนเช้าค่ำนั่งเหม่อจน ดั่งบ้าคิดถึงบ่าท่วมท้น ดวงจิตน์เห็นแต่เพียงดวงหน้า หนึ่งน้องลอยมาการงานไขลานหนักเกินจะพักเกินจะลาคิดถึงแต่ขวัญตาใช่เฉยชาไม่อาทรฤดีพี่คร่ำครวญมิเรรวนใคร่ขอวอนอย่าร้างอย่าตัดรอนรอพี่ก่อนเถิดจอมใจกาแฟดำ
สายตาสบต่างต้อง แลเมินดูห่างแลหมางเมิน ยิ่งแล้วไร้คำกล่าวหยอกเอิน ดั่งก่อน นาเจ้าใจพี่ดุจดั่งแก้ว แตกร้าวรานลงเป็นธุลีที่ไร้ วิญญาจมจ่อมกับโศกา ค่ำเช้าหวังเพียงว่าเพลา นานเนาคงช่วยคลายความเศร้า ผ่อนล้าแรงลงกาแฟดำ
จะเผ่นโผนโจนไกลไปให้ถึงความหวังซึ่งฤทัยได้ใฝ่ฝันท่ามขวากหนามราตรีและตะวันขอฝ่าฟันสุดใจได้ชื่นชมณ.วันนี้ที่แรงยังแกร่งอยู่อดทนสู้สู่ฝันอันสุขสมเสรีแห่งวิญญาน่าภิรมย์ดั่งสายลมโชยไปไร้เขตแดนกาแฟดำ
ในถวิลบ่สิ้น จางไปยังอยู่คู่ฤทัย แน่นแฟ้นราตรีที่หลับไหล ฝันสู่ กันนารักไม่สิ้นสุดแม้น ชีพต้องวางวายที่สุดแห่งดวงจินต์เฝ้าถวิลมิห่างหายไกลกันก็เพียงกายฤทัยคล้ายได้คู่เคียงฝากถ้อยร้อยคำนึงความคิดถึงมาร้อยเรียงพร่างไปไร้สำเนียงหวังให้เพียงส่งถึงเธอกาแฟดำ
ในคืนอันมืดมนกับใจคนที่โหยหาดั่งลมที่ไล่คว้าเปลี่ยวเอกาล้าพลังเอนกายในสายหมอกโดนหลอนหลอกด้วยความหลังเจ็บร้าวราวภินท์พังในภวังค์ที่ฝังทรวงใจเอยฤๅเคยคิดก้าวย่างผิดติดในห้วงดิ้นรนจนติดบ่วงเกินก้าวล่วงช่วงระทมขอผ่านกาลเวลาด้วยชินชาความขื่นขมเดียวดายกับสายลมทุกข์ระทมคงมลายกาแฟดำ
รักเลือนค่อยเคลื่อนห่างดูจืดจางร้างหวั่นไหวจินต์เหงาเศร้าเพียงไรซับเสียใจไว้เต็มทรวงอดีตคอยกรีดสับปานจะดับแล้วแดดวงรักเอยที่เคยหวงมาลับล่วงแสนอาลัยวันเดือนที่เลื่อนผ่านต้องอีกนานสักเพียงไหนจะลืมได้อย่างไรโอ้ฤทัย..ได้แต่ครวญกาแฟดำ
ผิว่าจินต์ห่างร้าง.........โรยราตัวพี่คงโศกา.............ยิ่งแล้วท่วมท้นด่ำน้ำตา..........คืนค่ำฝันดับสิ้นเสียงแจ้ว......ที่คุ้นชินใจคืนวันอันระทมต้องตรอมตรมขมขื่นไปรักภินท์สิ้นเยื่อใยดวงฤทัยนี้ราญรอนแหนงหน่ายพ่ายแพ้รักทิ้งใจภักดิ์เป็นเงาหลอนมิสนยลคำวอนแสนสะท้อนอ่อนฤดีอิ่มอาบคราบน้ำตาเมื่อคำลาเผยวจีโศกศัลย์พลันทวีกับวาที..สิ้นสุดกันกาแฟดำ
คำสัญญาที่ให้ แก่กันคงมั่นไม่แปรผัน แน่แท้ฤทัยพร่ำรำพัน ครวญใฝ่ยึดมั่นเกินยอมแพ้ พ่ายให้แก่กาลยังคงเดิมคงมั่นเหมือนวันเก่าแม้นานเนาเหงาบ้างร้างความหวานคำสัญญายังมั่นนิรันดร์กาลสถิตย์มานคงอยู่มิรู้เลือนอย่าหวั่นไหวใกล้เหตุแห่งความหมองปล่อยครรลองเชื่อใจให้เป็นเหมือนดั่งหินผามิหวั่นไหวไม่สะเทือนผ่านปีเดือนด้วยกันอย่างมั่นใจกาแฟดำ
ด้วยแรงฤทธิ์พิศวาสอำนาจเหลือช่างอยู่เหนือฤทัยไม่อาจขืนเฝ้าคะนึงถึงเธอเพ้อทุกคืนกว่าจะฝืนข่มหลับกับแสงดาวเป็นราตรีที่นานผ่านชายหนึ่งฝากคำนึงคิดถึงไปในลมหนาวเธอคงฝันถึงฉันบ้างเป็นบางคราวอย่าให้ร้าวระทมตรมเดียวดายกาแฟดำ
...ณ มุมเหงาเรานั่งสดับฟังเสียงทะเลคลื่นลมประโคมเห่เพื่อนรินเทยกเมรัย...เวหนกว้างจนเหงาแนวน้ำเนาดูกว้างไกลดวงจินต์ถวิลใครอยู่หนใด..หนอใจเรากาแฟดำปล.รูปนี้เป็นมุมจริงที่ไปนั่งเมามา อิ อิ
ดั่งพระพรหมดลใจมาให้พบแล้วบรรจบเราสองร่วมห้องหอรวมเป็นหนึ่งดวงมานผสานรอเคียงเคล้าคลอพิศวาสทุกชาติไป.......(แม่ค้าหน้าหวาน)เพียงหนึ่งใจหนึ่งรักสลักมั่นผูกสัมพันธ์คู่กันมิหวั่นไหวเสพรักแท้แดซึ้งตรึงฤทัยท่ามอุ่นไอในรักประจักษ์จินต์.......(กาแฟดำ)หรือทำบุณร่วมขันกันภพก่อนจึงตามย้อนแลเห็นเช่นถวิลพรหมลิขิตผูกคล้องสองชีวินตราบจนสิ้นวางวายมิคลายคลอน.......(แม่ค้าหน้าหวาน)เป็นบุพเพร่วมสร้างแต่ปางเก่าที่ดึงเอามาพบประสพซ้อนให้สองจินต์ชีวินหมายใฝ่อาวรณ์ทั้งอาทรนิวรหวังสมดังใจ.......(ปุถุชน ฅนธรรมดา)อาจเคียงเคยเชยผกาบุปผชาติจึงหมายมาดปรารถนาอุราไหวเพียงประสบพบพักตร์ประจักษ์ใจคือบางใครใฝ่เฝ้าหวังเคล้าคลอ.......(ไม่รู้ใจ)ฤาจะเป็นบุญเก่าเราร่วมสร้างบนเส้นทางนานเนาจักเฝ้าขอกี่คาบเวียนล่วงวันมิผันรอจักหลอมหล่อร่วมซึ้งเป็นหนึ่งเดียว.......(แม่ค้าหน้าหวาน)ร่วมถนอมกล่อมเกลารักเราไว้นานเพียงไรไม่หน่ายคล้ายน้ำเชี่ยวจะเคียงคู่อยู่ข้างไม่ร้างเปลี่ยวเป็นหนึ่งเดียวเธอฉันมั่นฤทัย.......(กาแฟดำ)มีเพียงหนึ่งใจเดียวที่เกี่ยวก่อจะถักทอต่อกันมิหวั่นไหวเป็นสายสร้อยคล้องบ่วงด้วยห่วงใยมีฝากไว้เราสองครองชีวี.......(อัสดง)รักที่ร่วมผูกพันกันปางเก่าและสองเรารู้ถนอมในวันนี้รักที่ได้เปี่ยมสุขล้นทวีสานนาทีผูกคืนวัน..มิผลันแปร.......(อุ่น รักษ์)
