ผิว่าจินต์ห่างร้าง.........โรยรา
ตัวพี่คงโศกา.............ยิ่งแล้ว
ท่วมท้นด่ำน้ำตา..........คืนค่ำ
ฝันดับสิ้นเสียงแจ้ว......ที่คุ้นชินใจ
คืนวันอันระทม
ต้องตรอมตรมขมขื่นไป
รักภินท์สิ้นเยื่อใย
ดวงฤทัยนี้ราญรอน
แหนงหน่ายพ่ายแพ้รัก
ทิ้งใจภักดิ์เป็นเงาหลอน
มิสนยลคำวอน
แสนสะท้อนอ่อนฤดี
อิ่มอาบคราบน้ำตา
เมื่อคำลาเผยวจี
โศกศัลย์พลันทวี
กับวาที..สิ้นสุดกัน
กาแฟดำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น