กับดักหนุ่มนักกลอน

ดุจเวทย์มนตร์ดลใจใส่อักษร
ดุจภมรหลงใหลในบุปผา
ดุจเหยื่อล่อต่อใจในทุกครา
ดุจนางฟ้ากระเซ้าเย้าชาวดิน

   ทางอักษรกลอนกานท์เธอหวานล้ำ
เธอตอกย้ำคำหวานหว่านไม่สิ้น
กระแทกโถมโหมสู่ประตูจินต์
ให้ถวิลเฝ้านอนอ่านกลอนเธอ

   หนุ่มนักกลอนอ่อนหัดดูขัดเขิน
เธอจะเมินไหมนี่ที่เผยอ
กลอนยังเคว้งเพลงร้องตอบ..ชอบไหมเออ
เพลงชาติเด้อ..ร้องได้ไม่อายใคร
.
กาแฟดำ
05/01/2011