~ สารตกค้าง ~
๏ เธอคงเป็นสารพิษชนิดหนึ่ง
ในใจถึงตกค้างไม่จางหาย
เฝ้าแต่คิดถึงเธอเพ้อมากมาย
ส่งฤทธิ์ร้ายรานรุกทุกนาที
๏ เธอคงเป็นสารพิษชนิดหวาน
จึ่งดวงมานขานรับประดับที่
ตรงกึ่งกลางหว่างใจไว้อย่างดี
เสพพิษที่เธอส่งหลงงมงาย (กาแฟดำ)
๏ โปรยเสน่ห์สารพิษด้วยฤทธิ์หวาน
เคลือบน้ำตาลผ่านกลอนสะท้อนเผย
วจีน้องหวานซึ้งตรึงทรวงเอย
อยากเอื้อนเอ่ยความนัยแห่งใจนาง
๏ เสมือนเยื่อเชื้อใยแห่งใจนี้
พร่ำพจีผ่านฟ้ามาพรมพร่าง
ประจักษ์แจ้งนัยนั้นฝันร่วมทาง
สลักสร้างซึมซาบนาบอุรา
๏ หวังให้สารตกค้างตรงกลางจิต
ตรึงสถิตฤทัยจนใฝ่หา
ประเดดิ่งรายรอบครอบกายา
เสน่หาที่น้องหมายคล้องใจ (แม่ค้าหน้าหวาน)
๏ ดั่งน้ำตาลหวานฉาบอาบกลอนซึ้ง
ดั่งสารซึ่งเทพส่งลงมาให้
สถิตย์ฝังยังแดนแผ่นฤทัย
ซึมซาบไปให้ถึงซึ่งวิญญา
๏ สารหวานล้ำฉ่ำลึกตกผลึกแน่น
คงเป็นแกนแก่นใจในวันหน้า
ขอสารอย่าสลายมลายลา
กลัวจะพาชีพดับลับตามไป (กาแฟดำ)
๏ กระซิบแผ่วแว่วหวานแทรกผ่านจิต
ฝากลิขิตคำรักจักซึ้งไหม
หวังซบทรวงพ่วงถึงอีกหนึ่งใจ
รับรู้ได้เสน่หาที่ตราตรึง
๏ ยังผูกพันมิคลายสลายจาก
ด้วยใจฝากนัยหวานส่งผ่านถึง
แว่วยินไหมถ้อยคำที่รำพึง
ห่วง-คะนึงดั่งเงาเคียงเคล้าคลอ
๏ แม้ผ่านพ้นวันเดือนแล้วเคลื่อนคล้อย
แต่ตรึงรอยซ่านซึ้งถึงใครหนอ
จะกี่วันผันผ่านฝากหวานรอ
ร่วมหลอมหล่อสารรักสลักรอย (แม่ค้าหน้าหวาน)
๏ แว่วสำเนียงเสียงหวานบนกานท์ซึ้ง
กระหวัดดึงมานเราเข้าในถ้อย
หวานแชล่มแย้มพริ้งทิ้งร่องรอย
ฤทัยลอยละล่องท่องวิมาน
๏ สายสัมพันธ์ถักทอเริ่มก่อร่าง
บนหนทางของใจให้สืบสาน
ลิขิตฝันปันแบ่งสู่แหล่งลาน
ณ สถานบ้านใจในสองเรา
๏ กระซิบหวานผ่านดาวที่พราวฟ้า
เสน่หาแห่งสารที่หว่านเว้า
ได้สถิตย์ติดแน่นแก่นใจเนา
หวงแหนเท่าชีวานะยาใจ (กาแฟดำ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น