๐ ในหุบเหวที่ไร้ ความหวัง
เป็นดั่งที่กักขัง หน่วงไว้
ฤดีป่นภินท์พัง ย่อยยับ
สุขที่ควรมีได้ ช่างร้างห่างไกล
๐ ฤดีที่โศกศัลย์
อาบจาบัลย์นานเพียงไหน
ทดท้อเกินทำใจ
นานเท่านานปานชั่วกัลป์
๐ ชะตาฤๅอาภัพ
ต้องตกอับเกินจำนรรจ์
ฤทัยไร้ความฝัน
รอเพลาฟ้าปรานี
กาแฟดำ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น